't Is weer voorbij die mavoperiode.
En waarom voel ik mij nu toch niet blij?
Nu ben je eindelijk af van dat gezode.........
Eigenlijk kan ik er met mijn verstand niet bij.
Als ik denk aan al die dagen stijf zittend in een bank,
dan kan ik mezelf beklagen, je wordt er stijf van als een plank.
En dan nog al dat huiswerk, waar ik de helft niet van heb gedaan
Met in je achterhoofd dat eindeloos gezeik van die heren van de Haan.
 |
| FOLKERT JANS DE HAAN |
 |
| JAN THIJS JANS DE HAAN |
Was het herfst of winter, voorjaar of wat dan ook,
altijd dwaalde door de school heen dat eeuwige cijferspook.
En wat je nog kon leren, dat ging wel met fatsoen,
maar denk eens aan die testen, om in je broek te doen.
 |
| JONGE HAAN |
en niet te vergeten al die andere zwoegers, hier komen ze op een rij
juf Jansen, juf Meijer, Bart Vrolijk, Gelderloos, Beek, juf Hekma zelfs Postma was erbij.
Hij begon dan een mop en deed, alsof hij die ter plekke verzon.
In werkelijkheid had hij die thuis uit het hoofd geleerd
en daar eerst maar eens bij vrouw Ans uitgeprobeerd.
 |
| HANS BEEK |
Daar raakte je door van streek.
Je werd er nog wat stijver van
niet eens de bedoeling van die man
En Diepstra maar foeteren als je dingen deed, die niet mochten
En dan die klasgenoten van je die zo vreselijk over hun spieken pochten.
De schoolkranten van het laatste jaar bewaarde je in een kast
Soms in een opwelling van nostalgie vond je ze op de tast.
En je las dan weer over dat schoolgedoe
en dacht: Ik wou er zo wel weer naar toe,
maar heus die tijd die komt niet meer.
't Is herinnering, al doet dat zeer.
En kom je nog eens zo'n leraar tegen in het dorp of in de stad,
wees dan niet zo'n eigenwijs product en in vredesnaam zeg dan wat.
Zo'n mens heeft zich soms echt voor je uitgesloofd.
Dat heb je nu wel door,
en al die had je dat in je mavotijd ook nooit geloofd
Hij had het beste met je voor.
En ben je nu tevreden met wat je bent,
Denk dan niet, dat is mijn eigen werk,
want het komt ook door die vent.
In die tijd maakt hij zich voor mij sterk
Al was ik soms ook zo'n serpent.
Tineke was op school een hele bedaarde,
die lach en traan voor iets goeds spaarde.
Zij werkte nauwgezet en met regelmaat
En hield niet zo van loos gepraat.
Niet altijd had ze het gemakkelijk in haar mavotijd,
maar ondanks dat werkte ze stug door met vlijt.
Bescheiden ging ze haar gang, van zichzelf overtuigd
en liet zich bij niet- schoolse bezigheden niet onbetuigd.
Van het damesvoetbal was zij een trouwe klant.
Tineke deed mee en stond niet aan de kant.
Twee toernooien in één jaar speelde ze mee
Vooral met het winnen van de beker was ze tevree.
Bij de spreekbeurten leek ze de kalmte in eigen persoon.
Het liefst hield Tineke van: "Doe maar gewoon".
een overdreven show of bombarie.
zij vond dat allemaal maar larie.
Wilma had op de mavo longen als een paard
Voor het dameselftal was deze dame goud waard.
Zij bestreek het hele veld,
maar was met de toernooien bijna uitgeteld.
Vooral bij het laatste, vertelde haar moe,
moest ze eigenlijk nodig naar bedje toe.
Ze speelde wedstrijden uit op haar tandvlees.
Onder haar teamgenoten ontstond na de wedstrijden vrees.
Wilma ging bijna van haar stok.
Zij brachten haar veilig weer in het hok.
Daar bleek, dat de ziekte van Pfeiffer had toegeslagen.
De genezing daarvan kostte haar heel wat dagen.
Gelukkig kon ze in klas vier weer fris starten
En speelde deze ziekte haar geen parten.
Zonder twijfel speelt ze ook mee met het laatste toernooi,
Want voetballen vindt Wilma nu eenmaal mooi.
Op school toonde zij, wat haar werk betreft de zelfde inzet.
Ze deed haar werk trouw, precies en nauwgezet.
Voor haar hebben we direct niet een andere weer.
Zo'n talent tref je maar een enkele keer.
Dagelijks bracht zij een zonnig humeur naar school,
werkte er hard, maar had er ook jool.
Deze zingende Chinees leefde van het Wegmanzaad,
Door zijn sterke verhalen wist je je soms geen raad.
Over zijn avonturen in de dierenwinkel.
Je voelt je bij hem een boerenkinkel.
Hij heeft één verkeerde eigenschap.
Hij vindt zijn eigen verhalen zo knap
en gaat er dus in geloven.
Je kunt hem dus geen kooltje stoven,
want dat heeft hij een jaar later in de gaten.
Tegen zo iemand valt er niet te praten.
Als hij een nieuwe mop heeft gehoord,
Vertelt hij die twee keer woord voor woord.
Vervolgens legt hij hem drie keer uit.
En vertrekt daar bij geen spier die guit.
Door de Nobel werd hij trouw beschermd.
Wat zal zo'n man wat hebben afgekermd.
Want kreeg die Sinia het op zijn heupen af en toe.
Dan werd die Nobel van dat hoge cijfer moe.
En tot zijn allergrootste woede, deed Sinia of zijn neus bloedde.
Maandagmorgen werd je luid begroet
Door Martin Feitsma met zijn olijke toet.
Akelig wakker was die man
Daar kreeg je een punthoofd van
Als een goede boer om vijf uur uit bed
en de puntjes op de i van het leerwerk gezet.
Op school was hij dan al zo'n drie uur wakker
En dat gold lang niet voor iedere rakker.
Martin bleef er blijmoedig onder
Vond dat wakker zijn niet zo'n groot wonder.
Graag stak hij zo maar in de klas een snakverhaal af.
Van deze man zijn fantasie stond je dan paf.
De grootste leugen strooide hij in het rond
Geloofde je hem niet, dan werd nog groter die mond.
Martin was dan lang niet maf,
Zo troefde hij een ieder af.
Gelukkig hield Harry Aalfs hem wat in bedwang
Want alleen voor Harry was Martin echt bang.
Samen werkten zij zich door de studie heen
Soms op twee soms op één been.
Kwaad moest je hem niet maken,
Want dan kon ie hem goed raken.
Zijn verontwaardiging kende dan geen grenzen.
Hij liep dan iedereen en alles te verwensen.
Maar was dat over, dan was hij de vriendelijkheid zelve
En dacht je: Was hij dat, die daar liep te schelden
Gerda was een ijverige dame in de klas
Die nooit tevreden met een zesje was.
Ze kon er wel eens vermoeid door lijken,
maar haar ogen bleven vrolijk kijken.
Jarenlang had zij een vaste vriend
die zij zeker had verdiend.
Als er een grap viel in de klas
zag je aan Gerda: Zij is in haar sas.
De meeste dingen die Gerda deed,
deed ze samen met haar vriendin Greet.
In elke klas zat zij naast haar
Het waren goede vriendinnen van elkaar.
Voetballen deed ze met plezier
Voelde zich in het weiland als een stier.
Kwam daar de bal dan naar haar toe
begon ze te gillen als een koe.
Die gilletjes met een hoge c
Daar maakte ze de tegenstander bang mee.
Helaas moeten we nu afscheid nemen
Want Gerda gaat de benen nemen.
Ze zoekt een andere stee
En neemt haar gilletjes mee.
Als je tegen Frouwina: "Vrouwtje Ina", zei
dan was deze dame in het geheel niet blij.
Zij vond dat maar gezeik
en natuurlijk had ze gelijk.
Maar het lag zo lekker in het gehoor
En dat had Frouwina weer niet door.
Toch is zij een artistiek type,
dat in haar mavotijd mooie dingen schiep.
De tekenlessen waren haar het liefste nog
en het is niet voor niets, dat ik op haar poch.
Uit de losse hand maakte zij de mooiste dingen.
Jonge Haan bewaarde haar tekeningen
van godsdienstles tot schoolkrant: Zij tekende ervoor.
Misschien wordt ze er nog eens beroemd door.
Het sportieve leven liet zij niet voorbijgaan,
moest er worden gevoetbald Frouwina kwam er aan.
Zij verdeelde het spel onder de dames en vocht als een man.
En bracht zo de school als eerste damesbeker an.
Op de ouderavond zat zij op het toneel in de voorste rij.
Als er wat was te beleven: Frouwina was erbij.
Haar grootste stunt verrichtte zij op de w.c.
maar daarvoor nam ze minstens vijf dames mee.
Wat daar gebeurde, vertel ik niet
Vraag het haar zelf maar, als je haar ziet.
Ook Hermien hebben we vier jaar gezien.
Wat kon deze griet eigenlijk niet?
Eén ding, daar kon zij niet tegen helaas,
van woorden als: wicht, griet, enz, werd zij daas.
Want in haar hart is zij een dame.
Wij kunnen dat beamen.
Schone verhalen zette zij op papier.
In muziek en sport vond zij haar vertier.
In haar stem lag veel deftigheid.
Ja, Hermien is een kei van een meid.
Bij volleybal wou ze aldoor vallen.
Dus zag je haar weer naar de grond toe knallen.
Bij damesvoetbal was zij ook van de partij.
En verder was Hermien altijd opgewekt en blij.
Eén ding hebben we nooit begrepen van haar.
Wie doet, om op de TV te komen, nou zo raar?
Gaat ze zitten tussen een grote groep muziekamateurs!
En wij naar haar loeren, doen we al die moeite veur?
Waarom belt zij niet even met Sonja van de TV
Die neemt haar zo in haar programma mee.
Zij is vastbesloten met een apotheker te trouwen.
Tussen de ampullen en poeders een nestje te bouwen.
De goeie man heet Preerkema of zoiets.
Nou Hermien, wij vinden dat maar niets.
al die flesjes en stolpjes wassen voor je man!
Daar wordt een geémanciviliseerde vrouw toch niet goed van!
Tineke was de derde Groot(e) in de rij.
Ging hier hard aan het werk, was zelden vrij.
lange tijd was het voor haar Dik aan.
Die haalde ze bij een boer vandaan.
Tineke koos zo het vrijerspad
En daarover viel altijd wel te praten wat.
Het was een Dik voormekaarshow met Anneke de Boer.
Soms krégen de leraren wat van dat geouehoer
Vooral op maandagmorgen trok Tineke van leer
En fluisterde zij gesprekken met Anneke steeds weer.
waar die al niet over gingen van ernst tot pret.
Daar werden heel wat zaken en problemen recht gezet,
en was het erg grappig, dan kwam er een giechelbui van een uur.
Wat je daar tegen moet doen: Goede raad is duur.
Meestal liet je ze maar begaan
Kwam er vanzelf een eind aan.
Verder was Tineke een super- oppas - ster van formaat
Was voor zo'n klus tot half twaalf altijd paraat.
Ze leerde dan kinderen naar bed te sturen,
De eerste keer duurde dat wel uren.
Maar toen zij het later nog eens herhaalde,
was zij het niet meer die baalde.
De kinderen gingen gedwee
En toen was Tineke tevree.
Anneke was op school het verborgen talent
en inderdaad al teveel heeft ze ons er niet mee verwend.
Want wie van de leraren had in de gaten haar talent voor toneel?
Om eerlijk te wezen, dat waren er niet veel,
Jonge Haan herinnert zich nog haar optreden bij een discussieles.
Anneke joeg in haar eentje het hele gebeuren op de fles.
Haar komisch talent kwam toen al breed naar voren.
Haar medeleerlingen keken haar aan met klapperende oren.
Beurtelings behandelde zij als voorzitter hen als volwassenen en kleuters
En maakte abrupt een eind aan elke vorm van geleuter.
Quasi gesticht kon zij kijken onder de les,
want meestal was met Tineke flink aan de kles.
Altijd gingen die gesprekken over één of andere man
en van de les, daar hoorden zij niets van.
En vroeg je Anneke iets
dan wist ze eigenlijk niets.
De woorden bleven haar steken in de mond
Het leek dan alsof zij zakte door de grond.
Maar even later
begon weer dat gesnater.
Anneke giechelde en kletste doodleuk door
keek af en toe naar de leraar met een blik van:
Ik hoop dat ik niet stoor.
Bij het afscheid van school trok zij alle registers uit.
Om haar: "Leg de arm om mij heen “, lachte je een traan en een tuit.
Doriena wist altijd veel van het ontleden,
Terwijl de meesten dachten: "........och heden!"
Er waren die er behoorlijk van baalden
en de ene onvoldoende na de andere behaalden.
Zo niet Doriena, het lag haar eigenlijk wel.
Zij zag het niet zo als gekwel.
Grammatica ging haar wel naar de zin,
Daar was ze echt goed in.
In klas vier ging er een mysterieus verhaal.
Het ging over een plaat, weten wij veel allemaal.
Wat had Doriena er mee te maken?
Hier staan wij met beschaamde kaken.
Zij deed het niet uit de doeken.
We moeten nog naar de oplossing zoeken.
Zij gaat van school als een forse dame,
Voor wie wij ons niet hoeven te schamen.
Na het examen nog het voetbaltoernooi.
Als dat zou kunnen, dan is het mooi.
Doriena je was een gezellige meid.
Hopelijk zul je geen spijt hebben van je mavotijd.
Gerlof woonde jaren naast de school
Wist van zijn zussen alles van die apekool.
Maar toen hij zelf op de mavo verscheen
Ging hij met het gezin naar Zuidhorn heen.
Dat grote huis miste hij eerst toch
en reed er wel eens langs nog.
Was hij in klas 1 al niet te klein van stuk.
Hij werd langer en langer maar
en is nu pas met dat groeien klaar.
Hij is een torenhoge man
Die over iedereen heenkijken kan,
Met een verwoestend schot in de benen.
Helaas is zijn interesse in voetbal wat verdwenen.
Eigenlijk is zijn figuur ideaal voor basketbal,
Of vindt hij die sport wat al te mal?
Op school toonde hij wat doorzetten is,
want dat volhouden van Gerlof is lang niet mis.
Had hij zich eenmaal in iets vastgebeten,
dan kon je dat onmiddellijk weten.
Hij zette zich dan helemaal in.
Voor de volgende school alvast een goed begin.
Miss Elly Visser had vier jaar lang iets moederlijks in haar blik.
Maar 't laatste jaar dacht zij: Wat een dwaas ben ik.
Laat ik stormachtig genieten van mijn jeugd.
Het deed haar en die jongen deugd.
Had zij van te voren haar leerkrachten bemoederend aangekeken,
Nu was er nog maar één richting waarnaar die ogen keken.
Som krijgt Klaas Jan
het er wel erg warm van.
Hem schonk zij toen haar liefde geheel
en Klaas Jan dacht: "Wanneer wordt me dit teveel?"
Zelfs voor 't studeren had zij nog wel wat tijd.
Want Ellen staat niet toe, dat een ander om haar lijdt.
Wel kon zij naar je kijken, zonder je echt te horen
en dan had je wel eens het gevoel: die ogen kunnen mij doorboren.
Maar dan kwam weer die verbaasde glimlach
En dacht je: "Goed, als het van Ellen maar mag".
Eén keer was zij hevig teleurgesteld
Omdat er in de schoolkrant over haar niets stond vermeld,
Terwijl van alle anderen iets flauws werd gezegd,
had er van haar alleen moeten staan: "Ellen, echt
wat je mist als klas vier weg is?"
Dat had bij Ellen moeten zijn: "Ellen Vis....."
Dus niet het kopjes geven aan Klaas Jan
of zo iets, want daar baalt Ellen van.
Wim kwam hier maar even op,
en steeg onmiddellijk naar de Top.
In het begin rolden de negens van de pannen,
dat wekte wat afgunst bij Sinia en andere Nobelmannen.
Hoewel dat later wel wat minder werd.
Wim deed het hier beslist niet snert.
Voelde zich in Noordhorn best op zijn gemak,
Ontdeed zich zo van de stad haar kale kak.
Voetbaltechnisch bleek hij heel wat mans te zijn,
deed elke woensdag mee, zomaar voor de gein.
Hij leerde Sinia hoe hij moest nadenken
en ging ook aan Van Til wat aandacht schenken.
Wim paste zich wondersnel aan
en heeft een prima examen hier gedaan.
Een zevende vak nam hij erbij
En was dus zelden huiswerkvrij.
Dat atheneum, dat is toch niet weg?
Een arheneumTop noem ik toch niet pech?
Ettie hoefde op de mavo niet op haar tenen te lopen.
Ze kon er tussen door best wel eens een praatje verkopen.
Dat deed ze ook wel eens met de buurvrouw,
maar haar werk, daaraan bleef zo trouw,
De havo direct was voor haar geen toer geweest,
maar ze begint na de mavo aan dat feest.
Soms als een leraar een grapje wilde maken,
dan kon hij zijn verhaal plotseling staken.
Hij zocht dan de blik in Ettie's ogen
en keek of zij de grap kon gedogen,
Aan haar gezicht kon ik altijd zien
of ik het verwachte succes met een grap verdien.
Om haar lippen speelde altijd een flauwe krul
als de grap neer kwam op stom gelul.
De volgende keer probeerde je het beter te doen,
Want in haar ogen was je niet graag een oen.
Ettie je hebt het bij ons uitstekend gedaan
en we hopen: Daar komt voorlopig nog geen eind aan.
Harry had in klas vier zijn beste jaar.
Je snapt het niet, hoe kreeg hij het voor elkaar.
Er was een periode, dat het maar niet wilde vlotten.
Hoe zat dat met Harry, zat hij de zaak te bedotten?
Maar gelukkig het was gewoon een slappe tijd.
waarvan hij zichzelf achteraf heeft bevrijd.
Onderwijl paste hij op zijn buurman in klas vier,
gingen samen aan het werk, met soms wat vertier.
Toen het examen kwam bleek het resultaat,
kijk maar eens wat er op het cijferlijstje staat.
Ondanks al dat werken, recht voor zijn raap.
bleef Harry een uiterst vriendelijke knaap.
Een groet in de gang of op het plein,
het kon er af, het schooljaar liep als een trein.
En wonder boven wonder, hield hij koest,
die gedroeg zich zoals hij zich gedragen moest.
Beste Harry mocht je nog eens het leren niet zo zien zitten,
bedenk dan voordat men op je moet gaan vitten:
Die tijd heb ik eens gehad,
dat wordt bij mij nooit meer wat,
Welk knaapje zag dit roosje niet staan?
Ging het over liefde? Zij stond vooraan.
Zoals een ander een hand kan geven
Dacht Roosje: "Ik zoen wel even!
Dat is toch wat sterieler toch,
En het is wat leuker ook nog".
Ze draaide zij op t plein een shaggie
Of deed weer wat met dat bekkie.
En 't Roosje bloeide en bloeide maar.
heel lang was Edwin de sigaar.
Maar was hij er even niet bij,
dan stonden de anderen in de rij.
Zag in 't versje: het knaapje een roosje staan.
Roosje heeft het ongekeerde gedaan:
Roosje zag een knaapje staan.
Knaapje: op het plein:
"Kom", dacht zij , "laat ik dat kussen gaan,
vindt hij vast wel fijn"
Het schoolwerk deed zij als een wasje er tussen door
en daar kreeg ze dan vaak een zesje voor.
En werd je wat kwaad op deze dame,
dan zeiden haar ogen: "Je moet je schamen,
Zeg nou eens echt,
Ben ik soms voor dat werk in de wieg gelegd?
Wat moeten anderen beginnen,
als zonder een Roos, er niets valt te beminnen?"
Freddie had vaak een hele hijs
Aan zijn buurman genaamd Gijs.
Hij bracht deze aankomende boer manieren bij
en was op die manier zelden vrij.
Vele uren bracht hij op een Waddeneiland door.
Die uitstapjes daar leefde Freddie voor.
't Studeren zelf boeide hem niet overmatig veel.
Dat gedoe met die boeken hing hem soms meters uit de keel.
Als hij dat wou, kon hij heel erg plagen,
Maar bleef daar dan niet over doorzagen.
Zelf hield hij zich liever wat op de achtergrond,
Had alleen als dat goed uitkwam een grote mond.
Hij zette een André dan eens goed te plak
met een opmerking van: Steek die maar in je zak!
Later zit hij misschien hoog en droog
ergens als boer op 't eikland Schiermonnikoog.
Eén ding is hij misschien vergeten
dat hij Jonge Haan die grap met de kroket heeft verweten.
Lustte hij die wel of niet? Of wel de kroket
maar ging hem de grap zelf te ver van de pet?
In ieder geval wilde hij er niet meer van horen.
Hij peuterde dat Jonge Haan flink aan de oren.
Barbara Groen
Kan aan die naam niet veel doen. Deze dame weet juist veel.
Zij hield haar leraren heel
een opbeurend woord,
Als één was verstoord.
Trok dan alle moederregisters open,
Niemand zette het op een lopen.
Eenmaal ging zij zelfs zo ver,
dat zij voor ons allen wilde koken, deze ster.
Daar tekenden wij voor.
Helaas, het ging niet door.
Gewis had zij alles dubbel gekookt,
omdat dat met haar opvatting van eten strookt.
Zag zij Ouwe Haan niet eens 100 lekkerbekjes kopen?
Terwijl die mam slechts met drie naar zijn vrouw was gelopen?
Barbara Groen
Gaat het nu ergens anders doen.
Wordt van je consumptieve techniek
maar niet ziek.
Zagen wij het de laatste tijd goed.
Droeg Greet Offringa een hoed?
Deze struise boerin
Kreeg in de mode zin.
Zij besloot zwieriger door het leven te gaan,
Dat saaie schoolleven op zich was ook niks gedaan.
In klas twee dat prachtige lange haar er af,
Hoewel dat korte staat haar ook niet maf.
En nu die hoed,
Hij stond haar goed.
Het gaf haar een Frans cachet.
Het ding werd praktisch niet afgezet.
Zij sliep er zelfs mee in bed
En deukte dat ding 's morgens uit,
Hoewel één deukje, dat gaf geen fluit.
Greet zette zich ook voor sport in,
vooral met schoolvoetbal ging naar de zin.
Als verdedigster kende zij niet haars gelijke
Vandaar dat de bekervin de kast staat te prijken.
Helaas het tweede toernooi was zij verhinderd.
Waardoor de kansen drastisch werden verminderd.
Greet, blijf sportief, ga daar mee door,
Er zijn alleen maar argumenten voor.
Met Johan Kooy
Ging alles mooi.
Op school ging het goed,
had altijd een vrolijke snoet.
Deed graag aan alles mee.
Met elk gezelschap was hij tevree,
Kon dan echt gaan zitten spinnen.
Wat moet je zonder zo'n gezellige prater beginnen?
Over zijn dorp had hij altijd wel iets te praten,
Was met wie dan ook goede maten.
In mensen maakte hij geen onderscheid,
Was hij wat punk, een vent of een meid.
Uitgaan was voor Johan geen straf,
Was er iets te doen, hij ging er op af.
Eén keer had hij pech,
Johan raakte van de weg.
Hij had nogal wat vaart,
zat op een brommer te paard.
Door dat ongeluk scheurde hij zijn arm stuk.
Een deel van het examen miste hij dus.
Voor hem kwam in juni nog die klus.
Een goede les is gauw geleerd,
Johan doet het zo nooit weer verkeerd.
Gijs Snoei was onze landbouwingenieur.
Hij rook naar mest of een aanverwante geur.
Dat is hem niet euvel te duiden.
Hij heeft bij heel wat koeien de klokken moeten luiden.
De mavo deed hij er zo even bij,
Alleen met gymnastiek was hij niet zo blij.
Hij bewoog zich genoeg in 't boerenvak.
En vond zich zelf ook niet zo'n stijve zak.
Hij werd beroemd om zijn gezonde buitentint.
Gewis was hij als baby reeds een sterk blozend kind.
Nooit stelde Gijs
aan ons een te hoge eis.
Hij keek het maar wat aan met een glimlach,
en was tevreden als hij op zijn werk een zeven zag.
Zijn echte carriere zou toch pas beginnen,
als hij Us Mem definitief zou gaan beminnen.
Voor dames had hij een welwillend oor,
een onopgemerkte sjans, daar had hij wel idee voor.
Toen Nynke op onze school verscheen
klopten er harten meer dan één.
In tegenstelling tot de eerste meiden was zij de kleinste niet.
Nee, Nynke was in de eerste klas reeds een wolk van een Griet.
De mare van haar schoonheid ging tot in Ulrum rond.
Haar zei dat weinig, zij hield veel meer van haar hond.
Vandaar dat zijn besloot de aandacht af te leiden.
Hoe kon zij met een simpele truc de mannenblik vermijden.
Vanaf die dag kamde zij, zoals u ziet.
Nooit meer en voor niemand haar haren niet.
Zo liet zij onder dagelijks ongekamde pruiken
haar schoonheid gestadig verder ontluiken.
Zij nam actief aan het schoolleven deel
Ook deze dame was eigenlijk niets te veel.
Zo won zij met de cup op 't voetbaltoernooi
Ook het optreden op de ouderavond vond zij mooi.
Sportief en gracieus, een bikkelharde laatste vrouw.
In 't dagelijks leven een prinses, die graag wat dromen wou.
Rechtvaardig, met liefde voor mens en dier.
Zo was Nynke voor ons als leerling hier.
En bleef ook haar 't verdriet niet bespaard,
was haar toch die ervaring het groeien waard.
Ella had al gauw door,dat de mavo niet te moeilijk was
en deed op haar gemak nog eens over een klas.
Onderwijl reed zij vrolijk fluitend het dorp rond.
Zij voelde zich hier op school wel gezond.
Daarnaast bemoederde zij de jongste Vennema -spruit.
Was als een tweede moeder voor die guit.
Met huiswerk maken had zij niet zoveel op.
Zij kreeg dan ook wel eens op haar kop.
Maar Ella dacht: Je zeurt maar wat door.
Ik krijg je straks wel met Multiple Choice hoor!
en inderdaad, toen het examenuur had geslagen,
Had Ella in een mum van tijd haar critici "verslagen".
Zij deed een examen dat klonk als een klok
en ging er niet een minuut vroeger voor van stok.
Onder de les had zij altijd iets belangrijks te vertellen.
Wist overal van, hoe hadden wij het zonder haar moeten stellen?
Op maandag hoorde zij niets van de les
want dan ging Ella eens goed aan de kles.
Pas tegen het einde van de week
Deed zij iets wat op werken leek.
Maar zodra de vrijdag was daar
was Ella met haar werk weer klaar.
Ella je bent met haar werk weer klaar.
Ella je bent een pienter meid.
Geef aan die studie nog wat tijd!
Deze man mocht graag wat pochen en snakken.
Kreeg het van zijn sterke verhalen zelf te pakken.
Waar ter wereld was hij niet?
Het is Wim de Nobel als je hem ziet.
Was zijn broer een bereisde Roel.
Wim reisde nog meer met zijn smoel.
Het ene sterke verhaal na het andere ging door de klas.
Eénmaal op die praatstoel was Wim in zijn sas.
En om al die verre reizen te betalen,
liep die Wim maar met het Nieuwsblad te balen.
En kwam hij dan bij 't huis van Jonge Haan,
dan dacht hij, hoe kom ik hier vandaan?
Zo gooide hij de rest van de kranten daar in de bus,
en keerde terug naar huis: Weg met die klus!
Maar de volgende dag zag je de Nobel weer met die krant.
Dat ie zo slecht was, bracht Jonge Haan hem niet aan het verstand,
leerde hij daaruit blaten als een schaap?
En barstte hij daarom 's morgens van de slaap?
Berucht waren zijn snoevende gesprekken met Sinia Henk.
En Jonge Haan maar denken: 'k Ben gek, als ik er aandacht aan schenk.
Maar was Wim uitgepraat over Wegman, enzovoort,
dan ging hij aan het werk met een inzet ongehoord.
En lukte dat en had hij zijn wiskunde door,
dan dacht je: Wat is dat voor een geluid, dat ik hoor.
sloeg Wim aan het binnensmonds zingen.
Een geluid waarvan de trommelvliezen springen.
En niemand die hem de mond durfde snoeren.
Want je dacht: Ligt hij eindelijk niet eens te ouehoeren!
Deze mensenvriend heeft wel een pluim verdiend.
Na vier jaar werken als een paard
van 't leren nog geen staart
heeft hij het naar de zin,
zet hij zich overal voor in.
Tentoonstellingen voorbereiden.
Hij heeft geen tijd voor meiden.
Met piano's slepen langs de weg.
Met Henk Jan Luth heb je nooit pech.
Een lichtkabel plaatsen langs het schoolpad.
Deze man kan van alles wat.
Op de ouderavond ouderwetse gymnastiek.
Het hoofd ver in de nek, je lacht je ziek.
Slepen met tentoonstellingsplaten.
En hij blijft er maar bij praten.
Want gezellig is die man.
Hij krijgt er niet genoeg van.
Volleybal doet hem genoegen
Zie hem dan eens zwoegen,
Maar met meisjes samen is het prut.
Henk Jan verliest door al die vrouwen zijn fut.
Raakt geen bal meer goed,
omdat hij steeds weer praten moet.
Deed een examen dat klonk als een klok,
Nu weet je, waarom ik nooit op hem mok.
Gerlof van Dijk is van alle markten thuis.
Hoewel, het leren zelf was wel eens een kruis.
Zelfverzekerd ging hij door 't mavoleven,
Moest er iets gebeuren Gerlof deed het wel even.
Strooide met vuuraanstekers in het rond,
Werkte bij boeren in de stront.
Want aan werken heeft hij geen broertje dood,
In aanpakken die handel is Gerlof groot.
Een man met veel ondernemingsgeest,
is hier geweest zo'n jaar of vijf op school geweest.
Zoals alle verzekeringsheren
liet Gerlof zich uitgebreid adviseren
Over boekenlijsten voor het examen
met oud- leerlingen deed hij dat samen.
Het showelement ging hij niet uit de weg
en altijd die vraag: Mag het iets meer zijn, zeg?
Graag zou hij al vroeg de kost verdienen met een baan in de handel,
Want bij Gerlof bestaat alles uit een handel en een wandel.
Hij zit niet graag op zijn gat
Maar doet veel liever wat.
Het uitgaan is hem ook aan komen waaien,
Maar kan beter zijn groente, dan zijn geld doordraaien.
Ook op school zette hij zich voor veel dingen in
En thuis zagen die ijver wel eens met tegenzin
Dus Gerlof: Zet hem nog even op
En leer ook nog wat nuttige dingen uit je kop.
Een goede opleiding is nooit weg
En het is het begin van het vermijden van pech.
Sietse Jan Boer was van alle markten thuis.
Voor hem zelf was dat wel eens een kruis.
Van de reclame kende hij de Bokma reeds vroeg.
Zag een dag voor de geboorte reeds dat zijn konijn jongen droeg.
Daarnaast voetbalde hij heel wat af,
Kende de meeste boeken alleen van het kaft.
Deed mee aan de ouderwetse gymnastiek.
en werd daar na van één pilsje ziek.
Moest daarbij op een bodybuilder lijken,
maar kon alleen tegen Henk van der Naald opkijken.
Hij zocht vaak het vrijgezellenpad.
Daar tussen door deed hij voor school ook nog wat.
Hielp een hele tentoonstelling in elkaar zetten.
Maakte met zijn haar korte metten.
Gestiekeld en gepekeld gaat hij nu door het leven.
En die Bokma: Wacht daar maar mee even.
Zoals Angelique van der Veen
Zo was er geen één.
Wat heb ik alleen van die naam al niet gebaald.
Je snapt niet waar ze het weghaalt.
Altijd die vervelende q en dan nog die u en e
Daar maakt een normaal mens altijd fouten mee.
Uit de kluiten groeide zij flink
Wond mannen bij bosjes om haar pink.
Zij was beslist geen slome,
kon heel scherp uit de hoek komen.
Van plagen; lag zij echt niet wakker,
want zelf is zij ook zo'n rakker.
Een beetje jennen ligt haar goed.
Maar ze kan ook aardig zijn als dat moet.
Als zij eenmaal op dreef is geraakt,
duurt het uren, voordat zij het spreken staakt.
Doet graag iets voor het algemeen belang
en is voor de mannen in het geheel niet bang.
Vaak zag je voor de school zo'n boom van een vent.
En je wist dan, die wordt door 't Angeliekje verwend.
Toch ging haar liefdespad niet over rozen,
kijk maar, ze begint nu vreselijk te blozen.
Haar lengte was soms een probleem voor Jonge Haan.
Hij dacht: Hoe kijk ik nu zo' n boom recht aan?
Terecht sprak zij hem minachtend toe met "Kleintje"
en beschouwde, dat spel van lange, enz. als geintje.
Als slagersvrouw komt zij het beste uit de verf,
maar bedenk wel elk vlees is onderhevig aan bederf.
zolang je dus nog bent een knappe meid,
bedenke wel: Eens komt voor trouwen toch tijd.
Carolien ging op school stil haar eigen gang
Maar was voor geen leraar of leerling bang.
Eén keer maar heb ik haar woedend meegemaakt
De leeuw in de anders wat dromerige Carolien was ontwaakt.
De schuldige werd door eventjes goed geraakt.
Verbaasd aanschouwde een ieder dit toneel.
Kon zij ook zó zijn: Wisten wij veel.
Sindsdien werd zij met respect tegemoet getreden.
Maak geen ruzie met Carolien zonder reden.
Zij bleek in zo'n geval een dame met pit
En we weten dat achter het zwijgen nog veel verborgen zit.
Voor Carolien was de mavo een peulenschil.
Ze kan nog wel verder als zij dat wil.
Een directrice zit zeker wel in haar.
Wie weet, krijgt ze dat nog wel eens voor elkaar.
Kreeg ze in klas vier ook oog voor 't mannelijk schoon?
En zat zij onder de Duitse les naast Sinia met een rode koon?
Er werd wel gefluisterd, dat er iets loos was.
Waarom zaten die twee altijd achter elkaar in de klas?
Of voerden zij daar intieme fluistergesprekken?
Terwijl de leraren voor de klas stonden te kwekken?
Lucia's schoolpad ging over rozen.
Zij beheerde tot de bollebozen,
Deed haar werk met een inzet ongehoord.
Even werd dat ritme in klas vier verstoord.
Lucia liep iets te hard van stapel in 't begin,
nam wat gas terug en toen ging het haar naar de zin.
Ook bij haar ging het lange haar er af in klas twee,
ook zij was daarmee niet tevree.
Een blozende schoonheid was zij toen al
En dat lange haar stond haar lang niet mal.
Zo kreeg dat wicht
een heel ander gezicht.
Leek zij eerst een blozende boerenmeid,
daarna werd zij een dame bij de tijd.
Slim siert een glimlach haar gezicht
bij een goede grap zie je die bij dit wicht.
Iets van: "Ja, zo zou ik het ook hebben gezegd",
Maar misplaatste humor verdraagt zij slecht.
Lucia zal haar weg wel vinden en misschien vele kinderen.
Ja, over die ogen van Marijke hebben we het al had gehad.
Bedenk nu maar eens anders wat
Marijke geboren en getogen op een boerderij.
voelt zich in de natuur vrij en blij.
Naar Groningen ging zij net met 12 jaar.
In Noordhorn kreeg ze het ook wel voor elkaar
En hoe, we hebben het jaarlijks kunnen zien.
Zij verdiende alleen voor ijver en inzet al een tien.
Haar werk was tip top in orde en verzorgd.
Als leraar maakte je je om haar niet bezorgd.
Marijke bleef ondanks die goede resultaten bescheiden.
Haar karakter heeft van succes gelukkig niets te lijden.
Zelden schoot zij uit de slof van kwaadheid
Als het gebeurde was het maar een korte tijd.
Geduldwerk is geknipt voor haar
Precisiewerk krijgt zij voor elkaar.
Het zal wel iets worden op een lab.
Voor haar een goed te nemen stap.
Dita hield zelden de kaken stevig op elkaar.
Bij haar was het meer van: En nou malen maar.
Haar aangezichtspieren zijn zo sterk als wat,
die werden door dat malen zo lenig als een kat.
Over de bijnaam die men voor haar bedacht,
diende zij nooit in een klacht.
Dita kon als geen andere tegen een grap.
Om zulke bijnamen lachte zij zich slap.
Begaan was zij met het lot van de mens.
Voor haar bestond er daarin geen grens.
Vooral over verslaving wilde zij alles weten.
Las Floortje Bloem, en hoe die andere boeken mogen heten.
Haar werk zal in de toekomst wel op dat terrein zijn.
Voor mensen iets doen, dat vindt Dita fijn.
Vindt zij haar weg niet in het maatschappelijk werk,
Dan maakt zij zich vast op een andere manier voor mensen sterk.
Emma ging niet naar een school in de stad,
Want Noordhorn, dat leek haar wel wat.
Een kleine school en lekker op de fiets,
daarbij vergeleken is de stadstank niets.
Elke dag kilometers fietsen maar
Daar is ze nu mee klaar.
De eerste keer in de vierde klas,
bleek dat ze nog niet klaar voor 't examen was.
Emma nam wat gas terug.
Het ging haar toch wel wat te vlug.
En zie de tweede keer ging het goed.
Emma ging er tegen aan met kalme spoed.
In Angeliek trof zij een prima maat
Met haar bleef ze gemakkelijk aan de praat.
Maar helaas daar sloeg het noodlot toe.
Emma reed op de brommer naar haar moe.
Ze maakte een schuiver fiks.
De botsing was niet niks.
Gelukkig kwam ze er goed af.
Van het voorspoedige herstel stond je paf.
Kwam je op ziekenbezoek naar haar toe,
dan bleek ze net zo'n gezellige kletser als haar moe.
Je werd gastvrij onthaald bij haar thuis.
Zo op ziekenbezoek gaan is geen kruis.
Na al die tegenspoed
ging het gelukkig goed.
Emma haalde het diploma in één keer
en is al lang de oude weer.
Deze zoon van een automonteur
Die kent ons deur en deur
haalde hij eerst voor dictees een paal.
Later zette hij ons versteld allemaal.
Zijn talenknobbel werd niet minder.
Hij had daarvan niet zoveel hinder.
Sportief kent hij zijn gelijke niet.
Hij is voorbij, voordat je 'm ziet.
Hij schaatst werkelijk ongeëvenaard.
Vaak zie je hem zitten op een paard.
Autorijden kon hij al met vier jaar.
Voor volleyballen staat hij altijd klaar.
Deze man is gesteld op elk dier.
Daarom was hij voor leraren nooit een klier.
Stond altijd klaar om een grote boodschap te verrichten.
Wie zou voor zijn hulpvaardigheid niet zwichten?
Vooral in klas vier had hij het druk.
Behalve het leren werkte hij zich een ongeluk.
Hij gaat nu verder in de techniek,
maar is van al die talen niet echt ziek.
Vanaf klas 1 zat Carina vol vragenvuur.
Zij vroeg maar door van uur tot uur.
En dacht je: Nu heeft ze niets te vragen meer.
Dan kwam ze geheid voor een zoveelste keer.
Beroemd werd zij met een appelzak,
verleidde daarmee mannen op haar gemak.
Vermaard waren haar ingewikkelde stoeipartijen.
Ze had die met Bindert. Of was dat soms vrijen?
Laatst heb ik haar eens goed aangekeken.
En zag dat haar ogen op twee vraagtekens leken.
Wat wil een man nog meer?
Bij zo'n dame voel je je een heer,
maar zodra je haar met een appel ziet,
weet dan: Dit leidt tot groot verdriet,
want: Is zij zelf geen kat in de zak,
Besef dan wel goed, wat er achter die appel stak.
Marjan Pool was al in klas 1 een zelfbewuste dame.
Velen kunnen dat met mij beamen.
Zij sprak alleen als het nodig was.
En dan, ja dan gaf zij gas.
Zo speelde zij onder een Nederlandse les
Een dame die sprong voor Oldehove in de bres.
Vol vuur maakte zij reclame voor die vlek.
Gaf allemaal voordelen, niets was haar te gek.
Zelfs een golfzwembad was er in dat gehucht.
Met zeer veel wild water, als het stormde geducht.
Dagelijks molk ze meer dan 100 koeien
en nog steeds kan het boerenbedrijf haar boeien.
Haar rode konen en wat korte figuur
zijn voor een rijke boer nooit te duur.
Deze welvarende boerendochter
wordt steeds meer een gezochte.
Als boerin komt ze vast in de gemeenteraad
waar ze dan net als op school vroeger, haar mannetje staat.
Henk van der Naald heeft hier maar kort gebaald
Vaak was hij het Hanengezeik zat,
ook van andere leraren kreeg hij soms wat.
Toch sloeg hij zich er manmoedig door heen.
Haalde sporadisch nog wel eens een één.
Dat echte leren zit hem niet in het bloed.
Maar als het moet, kan hij het goed.
Hij kon er wel eens verveeld bij kijken.
Alleen bij een goede grap begon het er voor hem op te lijken.
Zelf was hij niet vies van een sterk verhaal.
Maar die vertelde hij niet allemaal.
Slechts een enkele sijpelde tot ons door.
Zijn amoreuze avonturen, daar kregen we bewondering voor.
Ons bleek dat voor hem, het is een kunst:
Hoe blijf ik bij de dames uit de gunst!
Een liftster in een supersnelle porschewagen
komt hem langs de weg in de auto vragen.
Die belangstelling wordt dan wel eens teveel.
Die smekende vrouwen hangen hem uit de keel.
Gaat hij een toekomst tegemoet in antiek?
Bedenk dan: Ook houtwurm wordt van de liefde soms ziek!
Kees van Til kreeg van al wat mannelijk is het meest.
Voor hem waren de mavo- jaren een feest.
Zijn snor trok de aandacht van al het vrouwelijk schoon.
En zijn stem? Nee, Kees bleef daaronder heel gewoon.
Hij zag reeds spoedig een geschiedenisknobbel groeien.
Geen jaartal, noch politieke intrigue kon hem vermoeien.
Van W. O. 2 weet die man alles af.
Een test zonder tien was voor hem te maf.
Kees deed alles met de nodige humor.
Zijn lippen krulden dan speels onder de snor.
Op het Nederlands examen schoot hij nog eens goed uit de slof.
De tekst ging over spijbelen. Dat vond Kees geen sof.
Wel kon hij wel eens verlegen kijken,
Zonder de oogleden neer te strijken.
Kees had maar één gebrek
Op het plagen van zus Tinneke was hij gek.
Later zal hij deze dame nog wel eens om raad smeken,
want zus Tineke kent alle vrouwenstreken.
Wat een sof.
Dit gaat al weer over Doff.
Wat heeft die haar leraren gepest en geplaagd
En weet je, het heeft haar wel behaagd.
Van een dame met zoveel charme en een goed humeur
kun je heel wat hebben heur.
Marjan Doff deed altijd of ze niet doorhad
dat je tegen haar liep te zeuren
En ging er doodleuk op in zonder te kleuren.
Bij haar kon je wat stoom afblazen
Want dan ging je tegen die Doff wat dazen
en dat deed ze net zo hard terug.
Want daarin was deze dame beslist niet stug.
Wel had zij een hekel aan mannelijk schoon
Een paar honderd harten breken vond zij heel gewoon.
Met een mooi praatje begon zij het verleiden
Al spoedig was zij de schrik van de meiden.
Want dacht je dan; dit is versierd,
werd door Doff al weer met een andere man geklierd.
Zo was je nooit zeker van haar belangstelling voor jou
en stond je als verliefd schepsel behoorlijk in de kou.
De laatste schooldag trof ik haar in de gang alleen
Je raadt nooit wat ik zag, het leek wel op geween,
Marjan was in één klap tot bezinning gekomen,
voortaan kon ze van haar mavotijd alleen maar dromen.
Het uur van afscheid had geslagen
en dat kon haar toen even niet behagen.
Maar beste Marjan
Kijk er niet te somber tegen an.
een goede herinnering is veel waard,
mits je je er niet blind op staart.
Zag je Tiny met lappen om de knie gewikkeld
Dan was zij in een volleybalwedstrijd verwikkeld.
Voor die sport zette zij zich in.
Voetbal was haar een tijdje ook wel naar de zin.
Helaas gaf zij dat later op
Voor het elftal wel een strop.
Haar dribbels waren ongëvenaard
Maar 't spel was haar de blessures niet waard.
Bescheiden ging zij op school haar gang.
Haar kreeg je niet zo gauw op stang.
Al gauw had je dat door.
Daar is Tiny te vriendelijk voor.
Soms zag je haar ogen van de les wegdwalen.
Zij staarde bedachtzaam uit het raam.
En je dacht dan: Waar denkt ze nu toch aan!
Haar vragen dorst je niet te doen
Bevreesd te horen "Wat denkt ie wel die oen!"
Van flauwe grappen hield zij niet.
Een grap is alleen goed, als je Tiny lachen ziet.
 |
| JONGE HAAN |
Via de links kom je ook in mijn andere sites
De tekeningen van Folkert, Jan Thijs, Marthijs, Lianne en beeldhouwwerk van Thijs Teunis de Haan
Site:
DE HANEN
 |
| JONGE HAAN |
 |
| THIJS TEUNIS DE HAAN |
 |
| MARINUS THIJS DE HAAN |
 |
| CLASINA HELEANNE MARGRIET DE HAAN |
Het verslag per maand gemaakt.
Site:
MAANDBOEK
De boeken en de journalistieke uitgaven van Jan Folkerts de Haan
Site:
MASTERBOKKE
Houtsnijwerk, tekeningen en teksten
Site:
FOLKERTDEHAAN
 |
| NOORDHORN |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten