HET NEVEN EN NICHTEN BOEK

GRIETJE DE HAAN- DRAGSTRA en JAN FOLKERTS DE HAAN

AAN DE BRUIDSPAREN!

Greet& Dan en Jan& Heleen hartelijk dank voor het geven van deze feestelijke gelegenheid waarbij broers, zussen, neven en nichten samenkomen. Neven en nichten die elkaar weinig (meer) zien.

Het leek ons daarom een uitstekende gelegenheid het wel en wee van al die neven en nichten op een rij te krijgen. Wat is er met al die mensen gebeurd? Waar zijn ze terecht gekomen, wat doen ze, hoe en met wie leven ze samen?

Niet op alle vragen krijgen jullie een antwoord, want daarvoor is ook deze dag- om bij te praten,

Wij, neven en nichten, bieden jullie dit boek aan, zodat je nog eens saampjes op de bank kunt bladeren en herinneringen ophalen aan al die lieve oom- en tantezeggers. Veel leesplezier!

Neven en nichten "DE HAAN"
20 juni 1998

GERARD KREMER

Geboren 4 september 1958 te Groningen
Adres: Vogelwikke 10, 9302 BK Roden
Tel. 050- 5010080


Route: Vanaf het westen en vanaf het zuiden richting Groningen rijden: -ongeveer 15 km voor Groningen afslag Roden nemen. Ons adres ligt tegen het dorp Nieuw- Roden aan: vraag naar ons en de kans is groot dat je de weg wordt gewezen (joke!)

Opleiding: PABO en NIMA- A

Partner:
Bea Kremer- Strengholt geboren op 17 juni 1960 te Groningen. Haar beroep is ziekenverzorgster. Haar hobby's fitness, tennis, faar werk en vrijwilligerswerk en de kinderen.

Onze trouwdatum is 26 november 1982 te Groningen.

Onze kinderen zijn:

Richard (Daniël) 22januari 1984
Michel (Alexander) 3a[ril 1986
Sebastiaans (Johan) 13 juni 1989

Mijn werk:
Hoofd commerciële zaken bij AGS;
een moderne grossier in gereedschappen en tuingereedschappen te Roden.

Mijn hobby's:
tennis, voetbal, voorzitter eredivisie zaalvoetbalvereniging.

Opa en oma De Haan:
Als ik aan oma De Haan denk, moet ik direct denken aan:
witte kadetjes met dikke plakken kaas'
voetbal kijken op zaterdagavond om kwart voor zes op Duitsland;
kleingeld tellen die oma altijd boven in de kast gooide;
de kruidenier die de boodschappen aan huis bracht;
gezelligheid;
twee haren op een pukkel op haar gezicht die prikten als je haar een kus gaf.
Kortom de liefste oma van de wereld, waar ik jaren achter elkaar elke zaterdagmiddag naar toe ging.

Als ik aan opa DE HAAN denk. herinner ik mij zijn grote afwezigheid gedurende een lange periode:
"OPA IS OP DE KRANT", zei oma dan.
Toen opa met pensioen ging:
een gele nicotine vlek erin;
een heel dun gedraaid shagje die een flink nat mondstuk kreeg;
een f 10,- voor een nieuwe voetbal;
gezellige verhalen;
'tortelduifje spelen' met oma.
Het meest hardnekkige verhaal:
oma in het ziekenhuis, opa wil niet alleen zijn, ik kom logeren, maar ga 's avonds naar een feestje. Als ik thuis kom, liggen er 2 gebakken vissen (paling?) Opa zegt: "Eet maar lekker op".Na de laatste hap blijkt, dat opade hele avond heeft gewacht om samen elk een visje op te eten.
Opa en oma DE HAAN:
Ik mis ze nog steeds.

Tante Greet:
de "mooie tante"die een belangrijke baan in AZG op de dialyseafdeling had. Logeren aan de Hereweg waar ze samen met tante Lena woonde. Lekker de stad in, soep eten bij de chinees (?) met veel maggi erin. Ik lus nog steeds geen maggie.

Oom Dan:
De man van tante;
hield van tekenfilms kijken toen hij net in Nederland kwam wonen. Hij had toen alleen één koffer bij zixh met kleren en geen geld. Een talenwonder die snel een baan kreeg van een man die hem aansprak in de trein. Hij kon goed tennissen.

Oom Jan:
DE oom uit mijn jeugd, mijn voorbeeld in veel dingen zoals:
liefde voor voetbal, liefde voor stappen (studententijd), shag roken, lekker biertje, lang uitslapen, onderwijs, etc, etc, etc
Samen hebben we veel gevoetbald en hard gelopen. Op zijn brommertje gereden en hele gesprekken gevoerd.

Als ik om 11 à 12 uur bij oma kwam vroeg ik direct (tegen beter weten in) "Waar is oom Jan". Ik hoefde dan alleen maar het spoor te volgen dat de avond ervoor (na het stappen?) achtergelatenb was; een jas, een broek, een shirt, sokken, schoenen, een onderbroek, een partij appelschillen; het bed met oom Jan erin, volledig van de wereld. Het was mijn oom Jan en ik dacht dat dat altijd zo bleef. Maar nee, hij kreeg een vriendin, Heleen, ik vond het maa\r niks, ze was wel aardig, maar waarom nou persé mijn oom Jan?? Toch kwam het goed tussen ons, ik werd zelfs eens door oom Jan gevraagd of ik verliefd op haar was. Ik omtkende met een knalrood hoofd. Ik mocht zelfs meehelpen hun eerste houten bankstel en stoelen te schuren in het schuurtje van opa en oma. En toch heeft ze mijn oom afgepakt!!
Na vele jaren is de familie uiteen gevallen. Al mijn favoriete ooms en tantes verhuisden en raakten uit het beeld. Toch jammer als je je realiseert hoe belangrijk ze zijn geweest in mijn keugd, is het te laat?


MARGRIET DEDDENS- KREMER

Ik ben Margriet Marjan Deddens- Kremer, geboren op 13 september 1959 in Groningen. Vernoemd naar mijn oma, haar dankbaar, dat ik geen Grietje genoemd ben.

Mijn band met de familie de Haan is mijn jeugd heel warm en hecht geweest.

Tijdens de lagere school leeftijd waren we veel bij opa en oma, Het was altijd een feest om daar te zijn. We werden- al lijken het nu kleine dingen- erg door beiden verwend. Vooral de positieve aandacht die we kregen. Oma belde wel eens: "Kan Gerard of Margriet ook komen want er is nog macaroni iver?"
ook 's avonds laat alsik eens bleef slapen, een kop soep, heerlijk. De tijd dat opa met longontsteking in bed lag heeft veel indruk gemaakt. Gelukkig knapte hij weer helemaal op en was daarna Swiebertje geworden, zoals hijzelf zei.
Tenten bouwen in de tuin was ook leuk. Minder leuk waren de Dalia's die ik uit de tuin meekreeg voor mama, de oorwormen kropen er uit.

Toen ik op de mavo zat had ik vaak een tussenuur en kon dan bij opa en oma warm eten, groot feest. Vooral op woensdag altijd vis van de markt. In een zomervakantie toen ik een baantje bij C&A had, sliep ik een tijd bij opa en oma (pa en ma waren met de anderen op vakantie).

Niet allen aan opa en oma ook aan ooms en tantes heb ik fijne herinneringen.
Met tante Greet heb ik veel opgetrokken. Het appartement met tante Lena aan de Hereweg staat me nog duidelijk voor ogen. Veel make- up, veel platen van Adamo, een grote kamer en hoog plafond.
Mee naar het ziekenhuis ging ik ook. Dat was inrukwekkend. Mee helpen met een bazar voor de nierdialyse. Dat grote wandkleed waar zoveel mensen aan meegewerkt hebben.
Ook ben ik veel samen met tante Greet de stad in geweest, winkelen en lekker uit eten. Kreeg ik kleren waar ik op school veel aandacht mee trok.

Kreeg ik kleren waar ik op school veel aandacht mee trok.
De kamer aan het Boterdiep, vóór tante Greet, achter had tante Klaske een kamer.

En ja toen het bericht, ik heb een vriend, dat intrigeerde mij op dat moment zeer.
Wat je ver haalt.....
oom Dan was naar mijn idee snel opgenomen in de familie. ook na jullie trouwen bleef het contact.
Zodra jullie in Middelburg woonden ben ik met kerst geweest. George was toen nog maar een humpie.

In mijn eerste jaar op de kleuterleidster opleiding heb ik tijdens mijn stage op de school in Zlochteren in Wagenborgen gelogeerd. Miron was toen een baby.
In Delfzijl was ik ook regelmatig, met mama, met Wicher op George zijn verjaardag en later volgens mij nog met Talitha.

Ja, en dan oom Jan. Een grotere plaagkop is er niet. Altijd had hij mij tuk. Steeds stonk ik er weer in. En zijn kamer, niet om aan te zien, allemaal peuken en afgekloven appels, brrr, oma maar weer mopperen. Maar het was toch wel heel speciaal een oom die nog thuis woonde. Ondanks zijn geplaa\g was het heel gezellig. Gerard had een grote broer en zo voelde ik het ook, dan wel een echte grotere broer.
Op Texel was het feest, zingen bij de tent, allerlei kinderliedjes aan elkaar, vooral Alex had daar verschrikkelijk veel lol om.

En dan is er opeens een vriendin, nu dat was wel even de kat uit de boom kijken hoor. Ma\ar tante Heleen werd al gauw een echte de Haan. De trouwerij was vooral spannend met al die jeugd van school die met een bus kwamen. Ook zijn we nog eens bij opa en oma Dorst geweest, daar voelde je je meteen op je gemak.
In het nieuwbouw huisin Noordhorn heb ik met verschillende broers en zusjes nog eens gelogeerd toen pa en ma weg waren. We gingen toen fietsen en de Ierse Setters gingen mee.Tijdens mijn stage op de school in Zuid- en Noordhorn mocht ik tussen de middag bij jullie warm eten. Dus elke week zag ik de Jan Mark en Marthijs en dat was ontzettend leuk.
Mij is lang geleden beloofd , als je de salontafel optilt naa\r de brug, dan mag je hem hebben, misschien komt mijn zoon het nog eens proberen.

Na de mavo en de KLOS (kleuterleidster opleiding) heb ik op 1 januari 1979 een baan gekregen in Groningen op dezelfde school waar Astrid op dat moment als 4- jarige kleuter heen ging.
In 1980 kregen Wicher en ik weer contact met elkaar. Op de mavo hadden we twee jaar bij elkaar in de klas gezeten. Wicher geboren op 30 september 1958 was op dat moment net uit dienst. Hij kreeg een baan bij een verpakkingsbedrijf op de administratie. Op 2 april 1981 zijn we getrouwd.

Talitha is op 9 oktober geboren. Iets meer dan een jaar later op 5 november 1982 werd Martijn geboren. Regelmatig viel ik in die tijd nog in op school. Een jaar na Detmer zijn geboorte, 11 januari 1986, zijn wij verhuisd naar Zwolle.
Wicher kreeg een baan als vertegewoordiger Benelux, bij een drukkerij van zuivelverpakkingen, wat al gauw uitbreidde naar geheel West- Europa.
Op 24 mei 1989 kregen we nog een zoon: Rogier.
In 1996 was ons nieuwe huis in Zwolle klaar, maar een half jaar later had Wicher geen werk meer. Na een half jaar thuis, is hij begonnen als directeur nij LnO drukkerij uitgeverij.
Per 1 september 1997 wonen we op een tijdelijk adres in Goes. Ons nieuwe huis zal op omgeveer 1 juli a. s. klaar zijn, liggend aan het Goese Meer.
Hierbij van harte uitgenodigd om eens te komen.
Adres: Sluisplaat 14, 4465 BA Goes, tel. 0113- 252255.
Route beschrijving:
De A58 Breda - Bergen op Zoom- richting Goes, de A256 naar Goes, afslag Goes, op de rotonde richting Goese Meer, bij het meer na de golfbaan tweede weg links, eerste rechts, eerste links, weer links is de Sluisplaat.

Talitha is nu 16 jaar en zit in 4 atheneum. Ze begint zich te oriënteren op een vervolgopleiding. Bovenaan staat Toerisme en Recreatie, iets creatiefs bijv. Interierarchitectuur of journalistiek. Haar hobby is viool spelen en creatief bezig zijn.

Martijn is nu 15 jaar en zit in 3 gymnasium. Hij weet nog niet precies welk beroep, maar zoekt het in het grafische, handel, reclame, economie of adminstratie, informatica, rechtsopraak. Dus een brede belangstelling. Voetballen en surfen is zijn hobby.
Gitaar spelen neemt hij komend seizoen weer op.

Detmer is 12 jaar en zit in de laatste groep van de basischool. Na de zomer gaat hij havo/vwo doen. Hij is een voetbalfanaat zowel zelf spelen als het volgen op tv en berichten uit de krant. De p[iano heeft hij jammer genoeg afgelopen jaar niet aan (kunnen) raken. I.v.m. de verhuizing staat die ergens,

Rogier is net 9 jaar geworden en zit in groep 4 van de basisschool. Hij heeft veel fantasie en kan goed spelen.

Wicher surft graag bij harde wind en maakt muziek op keyboard en piano. En niet te vergeten.......de computer.

Ik geef in onze nieuwe woonplaats een aantal uren les oop de basisschool.
Doe aan fitness en hoop straks weer in de tuin aan het weken te kunnen.









JAN  FOLKERT KREMER


Geboren op 9 maart in Groningen.
Adres: Warenveldehoek 35, 7546 GZ Enschede

Ik heb na de lagere school, de lbo en de MTS elektronica gedaan.
Na mijn diensttijd ben ik beroeps geworden. Mijn huidige functie is instructeur F16- vliegtuig electronica, rang Sergeant- Majoor.

Op 31 augustus 1982 ben ik getrouwd met Gerda (23 december 1960). Gerda heeft de opleiding kinder/ jeugdverzorging gedaan, maar inmiddels opgeleid als verkoopster op de leerspeciaalafdeling en interieuradviseuse bij van Gils woonpromenade in Oldenzaa

Op school al 10 jaar actief als begeleidster met schoolreisjes, schoolkamp en allerhande activiteiten. Hobby's zijn de training van de hond, lezen, puzzelen, schilderen, sport.

Anita is de oudste en 15 jaar, geboren op 14 juni 1983, ze doet de mavo. Haar hobby;s zijn: de honden training, zwemmen, roeien, paarden, posters verzamelen van honden en paarden.

Cindy is 12 jaar, geboren op 11 oktober 1985. Ze gaat kimend seizoen naar de havo.
Ze is heel creatief en gaat naar een club. Ze turnt en zwemt en gaat graag bergbeklimmen in Italië.

Ramon is 9 jaar, geboren 23 september 1988. Hij gaat nu naar groep 6. Voetballen, skeleren, zwemmen en bergbeklimmen zijn geliefdste bezigheden. Daarnaast spaart hij nog posters, auto's en foto's.

Ik heb nog warme herinneringen aan vooral opa en oma De Haan. Het waren warme liefdevolle grootouders. Één van de herinneringen gaat terug naar de dag dat oma even een boodschap moest doen en opa stiekem een sjekkie rookte. Dat deed hij boven, zodat hij oma kon zien aankomen. Wij, Ewoud en ik, mochten niets zeggen. Bij thuiskomst zei oma eerst niets, maar later zei ze zo langs haatr neus weg: Jullie hoeven opa niet te verraden, hoor, maar ik ruik heus wel, dat hij heeft gerookt".Ze gaf opa een speels tikje en opa gaf ons een knipoog. Opa vertelde altijd heel boeiend en oma was een gezellige moeke, die veel liefde uitstraalde.


Oom Jan trok meer op met de oudsten uit ons gezin.

Tante Greet kwam geregeld en was een hartelijke en gezellige tante. Ze gaf je positieve aandacht en was altijd aanwezig met een grap en grol. En ik vond haar als kereltje ook erg mooi!!









EWOUD KREMER


Mijn levensloop is begonnen bij mijn geboorte in '63. Dat viel al niet mee. Het eerste wat ik zag was mijn vader en toen ik van de schrik bekomen was, moest ik mijn moeder ook nog zien.
Buiten mijn wel zeer lelijke ouders had ik nog twee broers en een zus. Toen ik hen zag begreep ik waarom ze zo gelukkig met me waren (zijn) .Mijn  ouders besloten dat ze nog wel zo'n mooi kind wilden hebben, dus kwamen er nog vier kinderen. Maar wat ze ook probeerden ze evenaarden het mooie resultaat van 7 januari 1963 niet.

Na met dikke tienen de kleuterschool te hebben verlaten, begon mijn carriére pas echt. Ik was de beste van de klas, maar om mij te stimuleren kreeg ik altijd net genoeg punten om over te gaan. Uiteraard was het VWO de schook voor mij. Maar men besloot mij naar het lts te suren. Hier blonk ik ook uit, dus haalde ik het diploma met de volgende vijfers: 6/6/6/5/7/6.
Na de MTS was er een zeemanscarrière voor mij gepland om mij voor mijn toekomstige taak klaar te stomen. Door de slopende ziekte van Pheiffer (kus ziekte, hoe zou dat nou komen?), moest ik deze carrrière opgeven en ben ik, als sergeant, ons land gaan verdedigen in Duitsland. Na achttien maanden bier, cola- met en veel plezier vond men het tijd om mij een nieuwe carrière te geven. De bedrijven stonden voor mij in de rij. De kranten stonden er bol van. Helaas heb ik vijfenzestig werkgevers moeten teleurstellen en besloot opticiën te worden. Maast mijn werk moest ik het diploma opticiën gaan halen.
Dit duurde zes jaar, omdat ik één jaar zo leuk vond, dat ik het nog een keer deed.

Tussen de bedrijven door kreeg ik ook een hond en een vrouw.
Omdat zij zo aamdrong besloot ik 04- 10- 88 met haar te trouwen (ik bedoel de vrouw) En weg was mijn rustig leventje, want Ilona werd al gauw zwanger. Er kwamen, hoe kan het ook anders, drie hele mppoie dochters. Niet tegelijk hoor we hebben er wel een paar jaar overgedaan.

Na al het voorgaande werk besloot ik verder te gaan studeren en ben dit jaar Optonetrist geworden ( zeg maar een opticiën, die denkt dat hij er verstand van heeft). Ik hoop in het jaar 2000 de laatste studie, contactlenzenspecialist, te beëindigen.

Moi

INGE KREMER

Mijn herinnering aan opa De Haan.

Opa mocht ons graag voor de gek houden. Ik herinner mij dat ik in de achterkamer zat, met mijn rug naar het tafeltje met de telefoon erop. Die telefoon was zo'n zwaar zwart geval. Opa zat aan tafel met zijn rug naar het raam. Hij was grijs en had een kleine snor. De pretlichtjes in zijn ogen waren goed te zien. Hij was bezig met een touw. Ik weet niet wat hij er precies mee deed, dat vroeg ik hem, na een kwartier vol bewondering ye hebben bekeken wat hij aan het doen was. "Ik maak een halsband voor mijn hond", was zijn antwoord.

"Maar opa u hebt helemaal geen hond", zei ik.

"O nee", zei hij, "weet je dat wel zeker". Hij ging staan en wees naar zijn broekzak, "Hier zit hij in en hij heeft twee staarten".

"Maar opa daar past toch geen hond in", zei ik verbaasd.

"Jawel hoor dit is een hele bijzondere. Hij is zo klein, dat als hij in bad moet, dan laat ik een thhelepel vol lopen en zwemt hij in een uur van de ene naar de andere kant.

Ik wilde dat hondje wel eens zien maar opa zei dat dat niet kon, want als hij zou vallen zouden we hem nooit meer terug vinden. Ik heb die dag vaak naar opa's broekzak gekeken in de hoop dat het hondje met twee staarten er uit zou komen. Maar ik zal u vertellen, dat het niet is gebeurd. Zover ik kan nagaan heb ik het jaren geloofd en heb opa dikwijls naar zijn hondje gevraagd.

Mijn herinnering aan oma De Haan.

Oma was een rustige vrouw in mijn herinnering zat ze altijd in haar stoel te breien. Soms stopte de tikken van haar breinaalden, dan hield ze met één hand haar breiwerk vast, drukte op haar keel en zei één of twee woorden. Als ze dan wat tegen opa zei, zei die volgens mij altijd ja of hij het verstaan had of niet.

Heerlijk was het om met haar in de keuken te zijn, je mocht dan altijd even aan de koffiemolen draaien.

Oma wist meer van opa dan hij zelf vermoedde. Op een dag was ik aan de Bilderdijklaan en ging oma boodschappen doen. Opa mocht in die tijd niet meer roken in verband met zijn gezondheid. Oma was nog niet de deur uit of opa pakte een vaas van de kast en haalde daar shag uit. "Niks zeggen hoor", zei hij tegen mij en ging in de tuin stiekem roken. Toen oma terugkwam ging ze de boodschappen in de keuken uitpakken. Ik ging in de keuken naar haar kijken. Oma keek mij aan en drukte haar hand tegen haar keel en zei: "Heeft opa veel gerookt?" Ik moet heel verbaasd hebben gekeken, want ze begon te glimlachen. Ze zei: "Niet tegen opa zeggen dat ik het weet hoor". Zo was ze: Bezorgd, maar ze gunde iedereen het zijne.

Opa's laatste dag.

Opa en oma zouden verhuizen naar het Menno Lutterhuuis.

Waar opa het meest tegen aan keek was de zolder. Die zolder stond vol met spullen en oude boeken. Dagen heb ik met Jan Folkert op die zolder gespeeld en er rond gesnuffeld. Jan en ik boden aan om de zolder te ontruimen, zodat opa zich daar niet meer druk over hoefde te maken. Heel vroeg zijn wij begonnen. Alles wat geen waarde had werd buiten bij de weg gezet. Om het half uur vroeg opa hoe het ermee stond. Hij mocht wegens zijn gezondheid de zoldertrap niet meer beklimmen. Maar hij was wel nieuwsgierig. Zo tegen de middag moesten wij van oma wel stil zijn, want opa moest rusten. Af en toe moest ik de kamer in om bepaalde spullen van zolder te bremgen. Dan gingen zijn ogen even open en glinlachte hij.

Toen wij klaar waren met de zolder zag ik de opluchting op zijn gezicht. Wij stonden op dat moment op de eerste etage en zagen tot onze stomme verbazing opa de xoldertrap op gaan. Blij, maar naar ademhappend kwam hij de trap weer af. Lang heeft hij toen met zijn ogen dicht tegen de muur geleund, hij was mpe van het traplopen, maar blij dat de zolder schoon was..

De volgende dag was opa er niet meer, oma ging snel achter hem aan.

Ik denk nog vaak aan die laatste dag samen met opa en oma. Volgens mij wist opa van zijn naderende einde en wilde hij oma niet met "de troep laten zitten". Nooit vergeet ik dat opgeluchte gezicht.

Ik ben blij, dat ik ze heb gekend.

INGE en ALEXANDER

ALEX KREMER

Hallo mag ik me even voorstellen, mijn naam is Alexander. Ik ben geboren in Groningen op 10-05-1967.

Na mijn lagere school ben ik de opleiding lbo metaalbewerking gaan volgen, daarna heb ik de twee jaar de KMBO gedaan.

Op mijn 19de ben ik gaan werken bij de modezaak Fooks, hierna heb ik bij verschillende modezaken gewerkt. Op dit moment werk ik bij een horecagroothandel. Hier run ik een eigen afdeling.

Wat ik mij van opa en oma herinner is niet veel, maar ik zie opa en oma op hun eigen stoel zitten en oma met haar voeten op haar voetenbank. Opa ken ik als een man met hu,or, met verhalen over zijn muizen en ratten in de keuken. Een keer vroeg hij aan Ronald en mij of we drop voor hem wilden kopen. Hij vertelde toen welke drop we moesten kopen en van welk merk. Toen we terugkwamen en hem de drop gaven, vroeg hij om het wisselgeld en zei, day we de drop wel mochten houden. Toen begreep ik die man niet, nu weet ik dat dit zijn humor was.

Ik ken oom Jan alleen van die tijd als een voetballer. Dit deed hij altijd maadst het huis van opa en oma.

Wat veel indruk op mij heeft gemaakt, zijn de twee Ierse setter die oom Jan en tante Heleen in Noordhorn hadden. Zelf heb ik ook zo'n exemplaar gehad.

Veel later ben ik met Ronald van Groningen naar Delfzijl gefietst en heb daar bij oom Dan en tante Greet in de tuin gekampeerd.

Veel herinner ik mij niet meer van die tijd, maar wat ik wel weet is, dat ik het altijd erg naar mijn zin gad, als we bij familie op bezoek waren.

Nu ik dit stukje aan het schrijven ben en aan iedereen denk, ben ik benieuwd naar iedereen en wat er van iedereen is geworden.

Tot slot wil ik iedereen voor de toekomst het beste wensen. En voor oom Jan en tante Heleen en oom Dan en tante Greet er zeker nog eens 25 mooie jaren samen toe wensen

RONALD KREMER

Ik ben Ronald Thijs Kremer. Ik ben geboren op 2 oktober 1970 in Groningen.

Met Alice Kremer- Kooistra ben ik getrouwd sinds 04- 04- 1996. Samen hebben we een hond (Sky) en drie poezen.

En ......en dat is het allermooiste, sinds 3 januari 19998 hebben we reen zoontje net de naam Jesse!

Ik werk bij SBM- winkelinrichting. Op dit moment doe ik alles wat voor handen komt. Op den duur zal er een meer omlijnde functie uitrollen

Mijn hobby's zijn :

mijn gezin, Sky onze Siberische husky, voetbal en snoep.

Herinneringen aan opa en oma:

Alleen details.

Eén ding heel duidelijk:

Alex en ik kregen vaak als we bij opa en oma waren de opdracht om (denk ik) shag te halen. Dat wilden we natuurlijk wel, want het wisselgeld was dan voor ons. (Voor snoep natuurlijk!)

Herinnering aan  Oom Jan:

Het gaat weer over snoep! En we een heel bord vol!!

Ik denk dat Oom Jan zich wilde verzekeren van de status van favoriete Oom. Maar ja, daarvoor is beloven alleen niet genoeg. 't Moet er nog steeds van komen.

ASTRID KREMER

Mijn volle naam is Astrid Marianne Kremer, ze noemen mij Astrid.

"Ons"= Astrid en jawel mijn aanstaande......Reindetr Fokko Walstra en ze noemen hem René, ik ook.

Mijn opleiding is: lbo en MDGO-k-Vz.

Ik ben bejaarden- helpende en nu hroepskracht bij "Hunzerheem"in Selwerd in Groningen.

Mijn hobby's zijn: muziek luisteren, motorrijden...bijna, dus nu nog maar even achterop, vakantie vieren en het laatste zwangeren, ja, ja, we zijn zwanger!!

Mijn herinnering aan tante Greet en oom Dan is dat ze veel reizen en ik vaak met George en Miron heb gespeeld.

Mijn herinnering aan oom jan en tante Heleen is dat ze in een mooi groot huis wonen met grote stenen ervoor met poortje en een trapje. 

Oom Jan vond ik altijd een mooie stem hebben en tante Heleen vond ik veel van Margriet hebben of andersom, heel belangstellend.

Mijn herinnering aan opa en oma De Haan is dat ik vaak bij opa op schoot zat en hij over mijn knietjes zat te wrijven. Verder heb ik alleen films en foto's van ze.

Astrid

Hallo,

Ik ben René Walstra, de aanstaande man van Astrid Kremer. Ik ben geboren op 11 december 1964 in Den Andel.

Ons gezin bestond uit zes personen, vader, moeder en vier jongens.

Na mijn vele schoolopleidingen (kleuterschoo, lagere school en leao) ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij Pharmacia, een fabriek waar ze lenzen maken, die operatief in hetoog worden gezet, zodat mensen, die de oogziekte 'staar' hebben weer goed kunnen zien.

In dit bedrijf heb ik ook mijn grote liefde/ aanstaande vrouw ontmoet.

Mijn hobby's zijn motorrijden, knutselen, muziek en niet te vergeten, lekker genieten van het leven.

Groetjes

René Walstra

JAN JACOB DE HAAN

In dit boekje zal ik iets over mijzelf en mijn vriendin vertellen.

Nadat ik op 18 augustus 1965 geboren ben, heb ik enige jaren later met goed gevolg de lagere school doorlopen (goedhè). daarna heb ik de mavo in Noordhorn gevolgd, met oom Jan en mijn eigren pa als leraren. Toen heb ik een jaar lboCT (consumptieve tevhniek) gedaan en daarna 3 jaar MBOct.

Spoedig daarna moest ik in dienst, waar ik als hospik fungreerde. Door wat kennissen bij het leger, kon ik na mijn diensttijd een baan als kok krijgen bij de defensie. Ik heb ruim een jaar in Appingedam gewerkt. Toen deze kazerne gesloten werd, ben ik obergeplaatst nasar een splinternieuwe kazerne in Lauwersoog. Hier werk ik alweer 8 jaar, waarvan de laatste 2 jaar al restaurantkok.

In die tussentijd heb ik ook mijn vriendin ontmoet nl. Anneke Tienkamp. Zij werkt bij een klein bedrijf in Roden, dat bedrijfskleding verkoopt.

Samen hebben we vorig jaar een nieuwbouw huis gekocht in Oldekerk (ongeveer 5 km van Zuidhorn). Hret is een vrij klein dorp. maar heel gemoedelijk.

Verder doe ik nog aan krachtsport, vissen en sindsdien we een huis hebben mag ik ook graag tuinieren.

Herinneringen aan opa en oma is o.a. de onvergetelijke groentesoep (lekker dik) en oud en nieuw, vuurwerk afsteken en de volgende dag weer vuurwerk zoeken (tassen vol). Ook kan ik mij nog goed herinneringen dat opa veel sigaren en pijp rookte.

Groeten Jan de Haan

JOHAN MULDER

Deze foto's geven goed mijn herinneringen aan opa en oma De Haan weer.

KATJA, JOHAN en OPA

Land geleden, een gelukkige en onbezorgde kindertijd.

JOHAN, KATJA en OMA

Ik ben nu gelukkig met de twee vrouwen in mijn leven.

Mijn vrouw Edith (UT Groningen) en dochter Karlijn, geboren io 16 maart 1998.

Amersfoort, juni8 '98

Johan Mulder

EMMA KARLIJN MULDER

KATJA MULDER

Ingrid Annette heet ik officieel,

maar Katja noemt men mij ook wel veel

dit heb ik te danken aan mijn pa.

die riep: "Kat!", en ik zei: "Ja!"

Toen ik voor het eerst het licht zag,

in 1963 maakte ik mijn gewag,

was het een mooie septemberdag.

Een broertje had ik al, kant en klaar,

maar mijn zusje treuzelde nog vijf jaar.

Na de kleuterschool wetd ik gesleurd,

richting basisschool ging 'k al beter gehumaurd.

Toen volgde het atheneum,

waar ik met name heb geleerd,

hoe papa's handtekening moest gefalsificeerd, 

opdat ik kon spijbelen, ongedeerd.

Met mijn diploma deed ik niks,

want bij de Bruna verdiende ik fiks.

Echter, na een paar jaar, zei ik: "Bekijk het maar,

en smeer die boeken in je haar!

Ik ga lekker pret maken in Spain"

Mijn zusje ging gelijk maar mee.

Wij staken ons in flaminggojurken

en omringden ons met spaanse stukken.

Lisenka ging toen naar Madrid

en samen met een vrind

ging zij daar hokken

en Deense doggen fokken.

Ik vond op een bepaald moment,

een hele leuke vent.

Adolfo is zijn naam

(hij kan er niets aan doen

zijn oom was republikein

en dáár is 'ie naar vernoemd)

Gestudeerd had'ie,

kunstgeschiedenis en archeologie.

Bovendien, en dat deed mij zwichten,

heeft hij talent voor het dichten.

Maar nu, na een decade van een leven in zonde,

hebben wij ieder ons'eigen weg gevonden.

Zodoende verblijf ik, sinds juni

jongstleden

wederom in den lande hierbeneden.

Mijn lieve susje wil mij steunen

en ik kan op haar schouder leunen.

Nu loop ik in mij mooiste kleren

naar baantjes te solliciteren.

Ik kan goed administreren,

en spaans hoef ik ook niet te leren.

Dit staat allemaal op mijn CV,

die neem ik altijd ter inzage mee.

En meestal zijn ze wel tevree.

Maar nu terzake

en ik begin met Pake.

In Leeuwarden heb ik eens geducht

gezocht naar Pakes pennevrucht.

En in één winkel in een hoekje,

stond zomaar pardoes zijn boekje.

'Fen bugjen frjemd', was de naam,

geschreven eens door Jan de Haan.

Voor fl 6,50 kwam ik eraan

Eens gaf hij mij een sprookjesboek,

van Anderson- dat is nu zoek.

Pake en Beppe, het waren geen krenten, gaven mij een [ot vol centen.

En met een oude kassa- la,

deed ik de ganse dag een winkeljuf na.

Op zondag kregen we suikerbrood, vaste prik,

'k weet niet wie ik meer at, Mamma of ik.

Jan Thijs en Heleen, die hadden toen honden,

die mij wel erg aardig vonden.

En Tante Greetje, die hele blonde,

had een mooie Roemeen gevonden.

In Amersfoort vonden ze een flat,

dat was voor ons heel dikke pret.

Oom Dan, die sprak Roemeens,

maar Nederlands geeneens

"Washandje", "kachel", zo ging het dan,

Ja, dat was war met ome Dan.

Hij vroeg ons de haren van onze kop,

en leerde Nederlands in galop

Tante Greet was altijd lief,

doodgewoon een hartendief.

En nu is het al vijfentwintig jaar,

dat zij allen zijn bij elkaar.

Dat is, in deze tijd, geen kattepies,

gezien iedereen in scheiding ligt.

Ik wens ze dan ook allemaal bij elkaar, 

nog minstens vijfentwintig jaar.

(En, of course, bedankt voor dit festijn,

llemaal bij elkaar, wat is dat fin).

OPA en OMA DE HAAN- DRAGSTRA

PAKE JAN FOLKERTS DE HAAN

DAN,SYLVIA en de MULDERtjes

SIJBREGJE (SYLVIA en GRIETJE (GREET)

JAN THIJS en SIJBREGJE (SYLVIA)

LISENKA MULDER

Ik heb de Detailhandelschool gevolgd. Toen ik 18 jaar was, ben ik samen met mijn zusje Katja naar Spanje vertrokken Daar heb ik 9 jaar gewoond. We zijn daar een hondenschool en hondenpension begonnen. Eind 1996 ben ik weer teruggekomen naar Nederland

Mijn herinneringen aan oom Dan is dat, toe hij net in Nederland was met mij mee las in een lesboekje om het Nederlands onder de knie te krijgen ( ik had net leren lezen).

Bij oom Jan Thijs en tante Helena heb ik eens gelogeerd, ze hadden 2 Ierse Setters die heel hard konden rennen. Oom keek naar tennis en vertelde, hoe sterkj John Mc Enroe was en dat hij al enkele rackets kapot geslagen had.

Bij deze wil ik tante Greet, oom Dan, tante Helena en oom Jan Thijs van harte feliciteren met hun 25 jarig huwelijk. Ik vind het erg leuk om u na zoveel jaren te zien.

MAARTEN WAASDORP

ANNEMARIE EDENS

 Ik ben Annemarie Edends, geboren uit Tity de Haan en Henk Edens, ik kwam samen met Marije uit Tity's buik, maar kwam net iets eerder. Dit vond plaats op een koude winterdag op 6 december 1976.

Marije en ik hebben altijd een hechte band gehad. Sinds Marije in Italië woont, heeft onze relatie zich gestabiliseerd en meer diepgang gekregen. Als ik naar mezelf kijk, kan ik zeggen dat ik een fijne jeugd heb gehad, ondanks minder prettige gebeurtenissen, zoals een scheiding en heb ik geleerd het positieve uit het negatieve te halen en me daar op te richten. Dat is ons allen vrij goed gelukt.

Ik heb vooral heel veel openheid ervaren, onvoorwaardelijke acceptatie en gezelligheid.

Op dit moment ben ik bezig me te ontwikkelen tot een psyvhiatrisch verpleegkundige en volg deze opleiding in Nijmegen. Al zijn er tal van richtingen die me interesseren, ik krijg het werken met mensen en daarbij de confrontatie met mijzelf.

Herinneringen aan opa en oma heb ik zelf nauwelijks of niet. Maar door mijn nieuwsgierigheid naar vroeger, heb ik het gevoel, dat ik hen toch een beetje ken, Als ol aan opa en oma denk, denk ik ook aan Zus en Sylvia, waaraan ik meer herinneringen heb. Tity zegt, dat ik qua karakter op Zus lijk. Dat betekent voor mij verbondenheid.

Ik denk zo af en toe terug aan de leuke vriendschap die ik had met George, Miron en Iona, wanneer zij de zomer bij ons waren. Met andere neven en nichten heb ik veel minder contact gehad, dat heb ik wel als een gemis ervaren. Dan denk ik het had zo leuk kunnen zijn. Ik zie zo en nu en dan familieleden, verheug me op het samenzijn van de familie. Er is toch een band die je niet kunt ontkennen.

In dit stukje tekst wil ik mij verder niet blootgeven aan de familie. Ik cind het veel belangrijker, dat de mensen, die mij willen leren kennen daar de moeite toe nemen.

MARIJE EDENS

Van harte gefeliciteerd met jullie vijfentwintigjarige huwelijksfeest. Wij wensen jullie nog heel veel gelukkige en gezonde jaren samen toe.

Ik ben Marije Edens, geboren 6 december 1976 te Velp (gem. Rheden) Ik ben ereg gehecht aan mijn familie, mijn moeder Tity, mijn vader Henk, mijn zus Anne en mijn oma in Nederland. we bellen heel veel en ze komen ons af en toe opzoeken en wij proberen zo vaak mogelijk naar hun te komen.

Ik hou zoveel van de familie De Haan en daarom ben ik blij dat we elkaar 20 juni allemaal kunnen ontmoeten. Ik denk vaak aan de familie en ik vind het erg jammer, dat we elkaar zo weinig zien. Met mijn moeder en Anne heb ik het er vaak over gehad, dat het me zo leuk pm elk jaar een familiedag te organiseren. Het spijt me, dat ik dat nooit geregeld heb, maar daar is het natuurlijk nooit te laat voor!

Ik heb hele goede herinneringen aan de tijd, dat tante Greet en oom Dan, George, Miron en Iona bij ons kwamen. We hebben zulke leuke tijden samen gehad, zoveel lol, dat het voor mij altijd huilen was, als ze weer weggingen,

Een paar jaar geleden, toe wij bij hun in Emmen waren, heb ik Jan Mark en Marthijs ontmoet. dat was zo leuk en zo hecht, terwijl we elkaar eigenlijk niet kennen. Ik had zo graag ook dat contact met hun willen hebben als met HGeorge, Miron, Iona. En zo heb ik dat gevoel met meerdere neven en nichten

Van mijn moeder heb ik altijd heel veel verhalen over vroeger gehoord. Over hoe opa en oma waren, want Anne en ik waren twee jaar, toen zij helaas overleden. Toch heb ik een heel sterk gevoel of ik ze wel gekend heb, waarschijnlijk door alle verhalen. Soms droom ik over opa en oma, dat ik bij opa op schoot zit en oma met alle kinderen rond de tafel.

Ook denk ik aan tante Zus en tante Sylvia. Zus leek heel veel op mama. Tante Sylvia kan ik me wel heel goed herinneren, ze was heel lief en leek veel op tante Klaske qua uiterlijk. Helaas zijn zij niet meer bij ons, maar de mooie herinneringen blijven altijd bij ons.

Ik hou van jullie,

Veel liefs Marije

SIEGRID SCHAAP- VAN OMMEN

Geboren 1 april 1964 te Winschoten.

Opleiding:

HAVO, Pont, receptioniste/ telefoniste

Op 28 april 1988 getrouwd met Erik Schaap, geboren op 9 april 1963 te Dussen. Vasnaf 1968 wonende te Biddinghuizen. Na zijn MEAO- opleiding werkzaam in het familiebedrijf in cobsumptie- en pootaardappelen in Swifterbant en Biddinghuize.

Kinderen en geboortedata

Suzanne, 16 juni 1990

Mark, 17 oktober 1991

Tom, 20 december 1993

Werk

Van 1979 tpt 1982 bij Albert Heijn

Van 1982 tot 1990 als receptioniste- telefoniste/secretaresse bij Hettema Zonen

Van 1996 tot nu bij Defier Financieringen Nederland (bij Marcel)

Hobby; s

Sporten (cardio- fitness en tennissen), cryptogrammen, leze, computerspelletjes.

Herinneringen aan opa en oma De Haan

Hele goede herinneringen geb ik aan logeerpartijen en de verjaardagen bij opa en oma. Boodschappen doen met opa. Oma gooide aardappelschillen op de grond en van de schillen maakten wij letters. Als ze kookte, zat het hele fornuis er onder. Oom Thijs noemde dat: creatief op het fornuis.

Verder herinner ik me dat opa hele mooie verhalen kon vertellen aan de kleinkinderen. Hij zat dan in de stoel naast de kachel en alle kleinkinderen zaten er omheen. Ooit ben ik op de lagere school een kinderboek tegengekomen dat opa geschreven had. Prachtig vond ik dat.

Herinneringen aan de jubilerende ooms en tantes.

aan oom Jan heb ik de meeste herinneringen, omdat hij nog bij opa en oma thuis woonde in de tijd, dat wij daar vaak kwamen. Wij hebben samen veel gedamd en dat ik ook wel eens won, kwam vast, omdat hij me liet winnen (ik kon- geloof ik- niet zo goed tegen mijn verlies).

Oom Jan heeft Edwin en mij indertijd (1969) naar tante Lies en oom Folkert gebracht. Wij werden daar voor een aantal maanden ondergebracht, omdat mijn moeder in het ziekenhuis lag. We gingen met de trein en op het perron aten we witte boterhammen, terwijl we op de koffer zaten. Dat heeft veel ibdruk op mij gemaakt.

De trouwerij van oom Jan en tante Heleen kan ik me ook nog goed herinneringen. Ik weet npg, dat ze in de kerk op een bankje moesten knielen en daar doorheen zakten.

Omdat tante Greet en oom Dan grotendeels in het buitenland woonden, heb ik daar natuurlijk minder herinneringen aan. Wel is mij een hele lekkere ovenschotel bijgebleven die tante Greet gemaakt had, toen wij in Delfzijl bij hen op bezoek waren. En van mijn ouders heb ik begrepen, dat ze nog steeds zo lekker kookt

Dat heeft ze vast van oma.Volgens tante Lies kookte zij ook heel goed en alles op vol gas (vandaar dat het hele fornuis er onder zat natuurlijk)

EDWIN VAN OMMEN

Geboren op 25- 07-1966 te Amsterdam

Opleiding: LTS, MTS

Burgerlijke staat: ongehuwd

Kinderen: geen

Beroep: erg vaag allemaal

MARCEL VAN OMMMEN

Geboren 24- 11-1968 te Amsterdam

Opleiding: LEAO, MEAP,MDS

Burgerlijke Staat: ongehuwd

Kinderen: geen

Beroep: had ik er maar één.

EDWIN MARCEL VAN OMMEN

Onze grote gemeenschappelijke hobby is zeilen. Verdere vragen over ons beantwoorden we graag op de grote dag 20 juni.

GEORGE COSTANT

Geboren: 4 oktober, 1974

DAN EN GEORGE COSTANT

Opleiding: BA in Politieke Wetenschappen, University of North Carolina at Asheville.

Burgerlijke Staat: Nog steeds ongehuwd.

Hobbies: schilderen, muziek, lezen, schrijven, port, etc.

Herinneringen aan opa en oma: Vage herinneringen, een doos met speelgoed van hun buren, King pepermunt.

Herinneringen aan oom Jan en tante Heleen: Voetbal kijken, ping pongen, orgel muziek, gezelligheid en natuurlijk het familiefeest.

MIRON HORIA CONSTANT

Geboren: 26- 01- 1977 te Delfzijl

MIRON HORIA COSTANT

Opleiding: Highschool (Campinas, Brazilië) In het derde jaar van The University of North Carolina at Asheville, Geschiedenis en Informatica.

Burgerlijke Staat: Ongehuwd

Kinderen: Nog geen

Hobbies: Tennis, voetbal, basketball, muziek maken.

Ten eerst, gefeliciteerd aan de twee 25- jarig getrouwde echtparen.

Mijn beste en meest recente herinnering aan de hele familie is het feest dat op 20 juni werd gehouden. Het was erg leuk om de hele familie op één plaats te zien na zo'n lange tijd.

IONA SIMONA COSTANT

Geboren: 1- 01- 1982

IONA SIMONA COSTANT

Opleiding: Derde jaar van de Highschool in Carolina Day school.

Burgerlijke straat: Ongehuwd

Hobbies: tennis, voetbal, basketball. zwemmen, lezen, vrijwilligers werk in een ziekenhuis.

IONA SIMONA COSTANT

JAN MARK DE HAAN

Jan Marinus de Haan

Geboortedag, plaats: 29 nei 1974, Groningen

JAN MARINUS DE HAAN

Opleiding: Na de mavo in Noordhorn ging ik naar de stad. De toenmalige Christelijke MTS (CMTS) zat toen nog in de Grote Kruisstraat. Na een half jaar verhuisden we naar de Admiraal de Ruyterlaan en veranderde de school van naam Aacollege. Nu is het alweer van naam veranderd en heet Alpha- College. Na de MTS ben ik zonder diploma maar met getuigschrift doorgestroomd naar de Rijkshogeschaal Groningen, sector Techniek. Dat veranderde ook al gauw van naam en heet (nu nog steeds) Hanzehogeschool van Groningen. Ik heb de HTS in drie jaar doorlopen en heb het laatste half jaar het afstudeerproject gedaan in Zweden, bij Ericsson. Ik heb toen besloten om nog anderhalf jaar door te studeren aan de Universiteit van Karlskrona/ Ronneby. In maart dit jaar (1998) ben ik afgestudeerd en heb een Master Degree in Electrical Egineering. Ik werk nu bij de laatstgenoemde universiteit en wacht op toelating bij de Technische Universiteit van Lund tot een opleiding tot Dr. in toegepaste signaalbewerking.

LISA LORENTZ

De naam van mijn partner is Lisa Lorentz, zij is Zweeds, geboren op 21 maart te Mölndal en ik ben haar tegen gekomen in Karlskrona toen ik daar kwam te wonen vanaf september 1996. We zijn samen vanaf oktober 1996 en dat dus al meer dan anderhalf jaar. Ze bestudeert Economie met voedingsrivhting aan de Universiteit van Göteborg.

Mijn werk is sinds 1 januari 1998 bij de Universiteit van Karlskrona/ Ronneby op de afdeling van Toegepaste Signaalbewerking. Ik heb daar aio- aanstelling (assistent in opleiding). Dit betekent dat ik mij voor 75 & van de tijd bezig ben met studie en onderzoek en 25 & met onderwijs en administratieve werkzaamheden. Ik ben in het kader van onderzoek begonnen met aktive echo- onderdrukking in telecommunicatie toepassingen.

Mijn grootste hobby is de souurwegen. Het gaat hier dan niet om miniatuur spoorwegen maar het echte wer. Ik kombineer reizen en fotograferen. Het gaat dan vaak om speciale treinen zoal goederentreinen, museumtreinen of in het algemeen het oudere materiaal.

Opa en oma De Haan, beter gezegd opa en oma "Groningen"zo noemden wij ze, heb ik de eerste 5 jaren van mijn leven gekend.

Wat ik mij nog heel goed kan herinneren aan tante Greet en oom Dan"zijn die keren dat wij naar Delfzijl op bezoek gingen en dat we, Marthijs en ik, altijd aan het oeuwehoeren waren met George en Miron. Als het mooi weer was waren we wel ergens in de bosstrook te vinden tussen de huizen en de weg. Mocht het weer niet mee zitten dan was het stapelbed op de bovenverdieping altijd wel aalokkelijke plaats voor vertier. En wat ik mij ook goed kan herinneren is dat tante Greet altijd zo'n heks aan de kast had hangen. Die vond ik als klein jochie nogal angstaanjagend. Vreemd, om de een of andere reden blijft dat me bij.

De foto's zijn genomen in de zomer van 1997 op een Zweeds "Krëftskiva", een Zweedse traditie in de maande augustus en september, waarbij in dille gekookte zoetwaterkreeften worden gegeten. 

LIANNE DE HAAN

Geboortedatum: 4 november 1978

Opleiding: Ik heb 4 jaar mavo gedaan (van pa 4 jaar Nederlands) en daarna 2 jaar havo. Helaas ben ik blijven zitten (2x). Daarna heb ik een nieuwe opleiding moeten zoeken en dat werd het CIBAP in Zwolle.( Christelijke Instituut voor beschermings-, afwerkings- en presentatietehnieken.

Ik zou graag "Art- Director worden, maar die weg duurt nog lang. Het CEPAB duur 4 jaar en volgend jaar begin ik in het 2e jaar. Na dezeopleiding wil ik doorstuderen, maar ik weet nog niet prcies wat.

Hobby's: teken, uitgaan, sporten, winkelen, naa\r school gaan.

Marthijs maakte de foto.

WICHER EN MARGRIET HEBBEN WAARSCHIJNLIJK EEN FLINK AANDEEL GEHAD IN DIT PRACHTIG BOEKWERK, DAT IK OP MARLIJA,  MIJN SITE HEB GEZET ( Het is alweer 15 jaar geleden)